Tsunami-monument
Ter nagedachtenis aan de 36 Nederlandse slachtoffers van de Tsunami-ramp is er op 7-7-'07 in 't Zand een monument onthuld met alle nabestaanden. Vanaf 8 juli is deze ook geopend voor het publiek. "Hier konden we dat voor elkaar krijgen door eigen grond beschikbaar te stellen"' vertellen initiatiefnemers Luc Pijman en Karin Beenhakker, die zelf met hun vier kinderen de tsunami in Sri Lanka overleefden. Het monument bestaat uit een hardstenen bank van ongeveer drie meter in de vorm van een grote golf op een rond verhoogd terrein met schelpzand. In een kring er omheen liggen 36 gepolijste natuurstenen met de namen van de Nederlanders die omkwamen bij de ramp, tweede kerstdag 2004.
Op deze zaterdag 7 juli 2007 kwamen in de grote tent op het land van Karin en Luc de nabestaanden bijeen om het monument voor de Nederlandse slachtoffers te onthullen. Deze middag werd geopend door Karin, voorafgegaan door pianospel van de zwager van Karin, Jeroen. Hierna zong Truus met begeleiding van haar tanpura het "Om mani padme hum" dat zoveel betekent als: Looft het juweel dat bloeit in het hart van de lotus. Er volgden enkele spreeksters die hun indringend relaas over het verlies van hun geliefden omgezet hadden in woorden en deze wilden delen met ons. Tussendoor speelde Truus op de sruti-box en droeg enkele van haar gedichten voor. Aan het einde van het officiele gedeelte las Karin alle namen op van de omgekomen slachtoffers. Het werd een indrukwekkend relaas van namen, waarna Jonathan de zoon van Jeroen afsloot met een prachtig lied.
Onder pianospel van Jeroen zetten de meer dan honderd nabestaanden zich in beweging en verzamelden zich rond het monument dat ontdaan werd van zijn kleed. Daarna haalde ieder een kaarsje in een lotushoudertje uit de kleine tent en legden deze tesamen met een bloem bij de steen van hun omgekomen geliefde(n). In deze sfeervolle als tempel ingerichte tent, zong Truus zachte klanken bij haar instrumenten en was er plaats voor momenten van stille gedachten.
-o-
De wind loeit door mijn haar De zee is ruig en wild Schreeuwend schuimen de golven Medogenloos en kil Ver weg beschutting hier Verlaten koud, eenzaam.
-o-
Het strand, verloren zand, Zij pakt mij in een koude greep Een wolk drijft langs de zon voorbij Maar een kaarsje Brandt nog steeds voor mij.
-o-
Jouw wapperende haren Gestreeld door de wind Kom stil tot bedaren Je troosten mijn kind Soms lang is het wachten Een bittere strijd De zon een belofte Voor een betere tijd.
-o-
De zon reflecteert De sterren der zee Zij streelt met haar lichtende stralen Een krachtige vloeibare bron Mijn liefde voor jou Licht op uit de zee Mijn weerstand Komt stil tot bedaren.
|